Nad hałavoj tužłivyja abłoki –
Chviłina biezhałosaj sumiatni.
I cieniaŭ šerych zdradłivyja kroki
Adłičvajuć nakanavańnia dni.
Zastyły pohlad lubaj na prypynku,
Čakańnie – biezvychodnaści tuman.
Mnie doryć viečar zornuju iskrynku,
Kachańnie, horad snoŭ – usio padman.
Usio – tryźnieńnie, mroja na darozie,
Niama ni ściužy, ni ciapła, ni słoŭ.
Žyćcio staić, jak hrešnik na parozie
Śviatoha chrama, dzie žyvie luboŭ.
19.I.2004
|
|
